Wat een onschuldige blaasontsteking leek, blijkt al snel een vreselijke nachtmerrie!

Op donderdag 20 juni ga ik voor de zoveelste keer terug naar de huisarts omdat Mees echt stikt van de pijn in zijn rug en in zijn buik. Hij kruipt zowaar al dagen over de grond en weet met zichzelf geen raad. Steeds word ik gehoord maar vervolgens weer naar huis gestuurd. Eerst leek het blaasontsteking, dus antibiotica. Toen leek het toch op iets anders (maar wat?) in het ziekenhuis dachten ze meer aan buikgriep. En zo hebben we dagen met hem aangetobt. Tot dus donderdag 20 juni. Toen was ik het zat... 's Avonds naar de kinderafdeling in Tilburg gebeld en alle klachten uitgelegd, gelukkig we mochten komen. Deze keer leek het echt serieus, we mochten dan ook niet naar huis. Op vrijdagochtend om 8 uur volgde er een echo, waaruit al gauw bleek dat er iets niet pluis was bij zijn nieren. Er zat iets, maar wat?

Op zaterdagochtend om 11 uur werden we in het UMC in Nijmegen ontvangen op de afdeling oncologie. "waarom nou toch oncologie?" was onze vraag...                     Daar werd een echo herhaalt, er kwam een gesprek met de oncoloog. Al gauw bleek dat het om een tumor ging. En nu maar hopen dat ie goedaardig is?! Eruit met dat ding en klaar, was op dat moment onze gedachten. Maar onze angst werd bevestigd nadat hij die maandag een MRI onder narcose had gekregen, het is kwaadaardig. Een kwaadaardige tumor groeiende vanuit de bijnier, er wordt gedacht aan Neuroblastoom. Er zijn meer onderzoeken nodig omdat te bevestigen, dus er volgt een bioptie en een MIBG schan!  Godver, woorden schieten tekort, de wereld zakt onder onze voeten vandaan. Wat nu?

Die woensdag 26 juni moet Mees weer nuchter blijven voor de narcose van het biopt. Laten we hopen dat hij niet zo lang hoeft te wachten als afgelopen maandag, toen werd hij pas om 17.00 uur gehaald voor de MRI. Helaas veel spoedgevallen, Mees werd om 19.15 uur gehaald voor het biopt. Een hele dag nuchter, boos dat hij niks mocht eten. Maar gelukkig dat het niet werd uitgesteld tot donderdag. De biopsie was lastig, in het bekken hebben ze meerdere malen moeten prikken om een goede kweek te kunnen nemen. Dus er volgt een dag met vreselijk veel pijn.

Op vrijdag 28 juni volgt de MIBG scan waaruit zal blijken of de bijnier de enige plek met de boosdoener is. Zenuwslopend want werkelijk alles kleurde zwart op op deze total bodyscan. (HELP dachten we letterlijk, hij zit helemaal vol) Gelukkig telde die grijze vlakken niet mee en adviseerde de radioloog om niet meer naar het scherm te kijken. Maar liefst 2 uur heeft het arme ventje opslot in een matrasje dat vacuüm werd gezogen in deze scan gelegen, gewoon pure marteling als je het mij vraagt voor een kind van 3 jaar. Alle trucs hebben we uit de goocheldoos gehaald. Toch wederom een dikke duim voor Mees want hij heeft het weer goed gedaan.